Pulvis Cornachini
Pulvis Cornachini sive Comitis de Warwick, sive Pulvis de Tribus & tandem formidabili Nomine Pulvis Trium Diabolorum (Triller II, S. 529 f.); Pulvis Cornachinus, sive Comitis de Warwick, Purgier-Pulver (Ph. Helv. II, S. 170, Index II., S. 37); Pulvis Comitis de Warwick, sonsten Cornachinus genannt (Woyt 1740)
„Est universale quasi purgans, & utiliter in febribus aliisque morbis, ad primas vias a vitiosis humoribus purgandas, exhibetur. [...] Pulvis hic cuivis notissimus, ab ipso Auctore Cornachino, singulari libro , in Hartmanni operibus chemicis recuso, magnificis prorsus laudibus commendatus, & tantum non inter Remerdia polychresta, immo panchresta realtus, tantam postea fidem, dignitatem & existimationem, sie non meruit, tamen invenit apud Medicorum praestantissimos, veluit Baglivum, Ramazzinum, Boerhavium, Hoffmannum, Wedelium, Schulzium, aliosque plures, ut ex eo quidem tempore, non sine sperato successu frequentissime in usum advocaretur. [...]“ – Triller hat in der eigenen Praxis schwere (Neben-)Wirkungen des Pulvers beobachtet, die er der langen Aufbewahrung des Antimon diaphoreticum zuschreibt, und danach das Mittel nicht mehr verordnet. "[...] Candide vero moniti, a me discant hic Medici & Pharmacopoei, ne hunc Cornachini pulverem, [...] magna copia praeparatum ac permixtum, diutius servent, sed ut potius ipsum, quantum quidem fieri potest, exigua tantum modicaque quantitate componant, praesertim vero ipsum Antimonium diaphoreticum quam diligentissime semper explorent, utrum illud recens, laeve, album, insipidum atque probe educatum sit [...]“ (Triller II, S. 529 f.: Ph. Helv. II, S. 170: bis „exhibetur.“)
Angaben über Zusammensetzung und Zubereitung des Pulvers in Johannes Hartmann, „Opera omnia medico-chymica [...]“, Frankfurt a. M. 1684, enthaltend in Tom. I, S. 144-170: „Marci Cornacchini [...] Methodus, qua Omnes humani corporis Affectiones [...] curantur.“
→ Eponyme: Cornacchinus